امیر دریادار دوم «علی اکبر اخگر» از فرماندهان عملیات پیروزمندانه مروارید در گفت‌و‌گو با خبرنگار دفاعی امنیتی دفاع پرس اظهار داشت: اجرای عملیات مروارید در هفتم آذر ماه سال 1359 نقطه عطفی در عملیات‌های دریایی علیه رژیم بعث عراق است. این عملیات نه تنها در بُعد تاکتیکی - نظامی از نظر وارد کردن ضربات سهمگین به پیکره نیروی دریایی عراق که با پشتیبانی قوی تیزپروازان نهاجا انجام شد و موفق بود، بلکه از بعد سیاسی و اقتصادی نیز در سطح منطقه و جهان دارای بازتاب‌های زیادی بوده است.

 

 

وی ادامه داد: هدف از اجرای عملیات مروارید، تکمیل نمودن اعمال خسارت عمده به صادرات نفت رژیم بعث عراق از خلیج فارس به دنبال سلسله عملیات‌های دریایی اشکان و شهید صفری بود. پایانه الامیه قابلیت صادرات یک میلیون و یکصد هزار بشکه نفت و پایانه البکر قابلیت صادرات یک میلیون و ششصد هزار بشکه نفت را داشت.

 

امیر اخگر در ادامه به شرح کلی عملیات پرداخت و بیان داشت: به دنبال عملیات شهید صفری که منجر به تخریب بخشی از پایانه‌های نفتی البکر و الامیه توسط تکاوران نیروی دریایی در آبان ماه سال 59 شد، همواره منطقه شمالغربی خلیج فارس به خصوص پایانه‌های نفتی مزبور توسط یگان‌های شناور و بالگردهای گشتی هوادریا عراق پایش، مراقبت و کنترل می‌شد.

 

این فرمانده دریایی دوران دفاع مقدس خاطرنشان کرد: با فروکش کردن آتش انفجارهای پایانه‌های نفتی توسط عملیات‌های دریایی، نیروی دریایی عراق اقدام به استقرار نیرو با پشتیبانی یگان‌های شناور و پوشش هوایی در منطقه کرد. همچنین پایگاه‌های موشکی ضد کشتی در منطقه جنوب فاو(راس البیشه) مستقر کرد.

 

 

وی اظهار داشت: عمیات مروارید قرار بود در چهارم آذر 59 انجام شود که در آن زمان یگان‌ها نیز آمادگی لازم را داشتند اما به دلیل شرایط جوی نامناسب این عملیات به تعویق افتاد. نیروهایی که در این عملیات شرکت داشتند، عبارت بودند از تیم‌های عملیات ویژه 7 نفره که هر کدام متشکل از فرمانده تیم، افسر اطلاعات، افسر مخابرات و 4 نفر تکاور ویژه بودند، دو فروند بالگرد ضد سطحی AB212 با پشتیبانی پروازی یک فروند بالگرد SH3D، به منظور انتقال تیم عملیات ویژه به پایانه نفتی در یک عملیات هلی برن غافلگیرانه، ناو موشک انداز پیکان در پشتیبانی نزدیک عملیات در مرحله اول، ناو جوشن که در پشتیبانی از عملیات در مرحله دوم وارد عمل شد و یک فروند یدک کش که ماموریتش پشتیبانی و انتقال مهمات، تجهیزات و آذوقه بود.

 

امیر اخگر در ادامه در خصوص نقش نیروی هوایی ارتش در این عملیات گفت: این نیرو پوشش هوایی و تامین عملیات ضد سطحی‌های خودی علیه دشمن را در دستور کار داشت.

 

این فرمانده دریایی در دوران دفاع مقدس در خصوص منطقه عملیاتی مروارید گفت: این منطقه از بوشهر تا شمالی ترین نقطه خلیج فارس را شامل می‌شد که طولی 400 کیلومتری و عرضی 50 کیلومتری داشت. قرارگاه کنترل کننده این عملیات، قرارگاه نیروی رزمی 421 بود که در بوشهر مستقر بود.

 

 

 

وی در خصوص اجرای این عملیات گفت: پنجم آذر بالگرد گشت منطقه خلیج فارس حضور یک فروند شناور حمل نفر عراقی را در حوالی پایانه نفتی البکر گزارش کرد، حضور این شناور می‌توانست نشانگر تردد افراد نیروی دولتی عراق بر روی پایانه نفتی باشد. از اینرو ناوی که مجری گشت دریایی در شمال خلیج فارس بود به پایانه مزبور نزدیک و آنرا مورد حمله توپخانه‌ای قرار داد اما هیچ واکنشی از سوی پایانه انجام نشد. روز بعد مجددا یک فروند بالگرد به اتفاق افسر گشت و یک تیرانداز با سلاح ژ3 به جهت بررسی بیشتر سکوی البکر اعزام شدند.

 

امیر اخگر گفت: با توجه به گزارشات، فرمانده قرارگاه دستور اجرای عملیات را می‌دهد. بالگردها به همراه تیم تکاوران بعد از ظهر همان روز از بوشهر به سمت پایانه نفتی البکر حرکت می‌کنند در حالی که وضعیت جوی تا حدودی نامساعد و هوا بارانی بود.

 

وی ادامه داد: در عملیات‌های اشکان و شهید صفری که پیش از این عملیات انجام شده بودند، قسمت‌هایی از این پایانه تخریب شده بود لذا باید عملیات هلی برن با دقت ویژه‌ای انجام می‌شد. خلبانان بالگردها با درایت و مهارت در موقعیت بسیار حساس و خطرناک تکاروان را از بالگرد تخلیه کردند. این تکاوران بلافاصله ضمن موضع گیری، درگیری را آغاز و به دستگیری فرمانده و نیروهای مستقر در پایانه اقدام کردند. به علت انجام سریع عملیات هلی برن متاسفانه دستگاه مخابراتی تیم عملیات ویژه در بالگرد جا می‌ماند و بالگرد پس از تخلیه نفرات و دور شدن از سکوی  البکر دوباره به سکو بازمی‌گردد. نیروهای ویژه که مراجعت بالگرد را زیر نظر داشتند ضمن دریافت دستگاه مخابراتی فرمانده اسیر شده را جهت تخلیه اطلاعاتی با بالگرد به بوشهر فرستادند.

 

 

این فرمانده دریایی تصریح داشت: نیروهای ویژه در بخش میانی سکو موضع گرفته بودند و نیروهای عراقی به جنوب و شمال سکو فرار کرده بودند. آنها که در شمال سکو بودند پس از مدتی با کمک تاریکی هوا با یک فروند شناور به سکوی الامیه که در فاصله 8 کیلومتری و در شمال این سکو بود فرار کردند. گروه دوم نیروهای عراقی نیز که در جنوب بودند به ناچار با نیروهای ویژه ما درگیر شدند. با هوشیاری یکی از تکاوران موشک آر پی جی به مخزن بالای سر موضع پدافندی عراقی‌ها شلیک شد که یکی از عراقی‌ها به هلاکت رسید و بقیه نیز اسیر شدند.

 

وی بیان کرد: سکو هنوز به طور کامل پاکسازی نشده بود و هوا نیز رو به تاریکی بود، لذا با قرارگاه هماهنگی شد تا ناو موشک انداز پیکان از بخش میانی شمال خلیج فارس به سمت سکوی البکر حرکت کند تا تامین و حفاظت از تیم ویژه را بر عهده بگیرد و در صورت لزوم پشتیبانی آتش داشته باشد. ناو پیکان ساعت 8:30 شب در اسکله سکوی نفتی البکر پهلو گرفت و اسرای عراقی به ناو منتقل شدند. حدود یک ساعت بعد دو فروند شناور عراقی که در حال حرکت از خور عبدالله به سمت البکر بودند بر روی صفحه رادار ناو پیکان نمایش داده شد. این ناو بلافاصله به منظور جلوگیری از هر گونه وقفه عملیاتی از اسکله جدا شد و به سوی شناور حرکت کرد و درگیری بین آنها به وجود آمد و شناورهای عراقی به خور عبدالله بازگشتند.

 

امیر اخگر در ادامه به تشریح مرحله دوم این عملیات پرداخت و گفت: در این مرحله از عملیات ناو جوشن با تیم عملیاتی تکاوران جهت تصرف پایانه نفتی الامیه اعزام شد. این اعزام نیمه‌های شب و حوالی ساعت 2:30 روز هفتم آذر از بوشهر صورت گرفت، پیش از آنکه ناو جوشن به الامیه برسد ناو پیکان تردد یک فروند شناور از خور عبدالله را شناسایی و ردگیری کرد اما به دلیل جلوگیری از مصرف مهمات فقط هدف را پایش کرد. حدود ساعت 6 صبح ناو عراقی به همراه یک فروند شناور دیگر از سوی الامیه جدا و به سمت البکر حرکت کرد، ناو پیکان نیز همزمان از البکر جدا و با آتش توپخانه شناور عراقی را مورد اصابت قرار داد که شناور منهدم شد.

 

وی افزود: متعاقبا ناو موشک انداز عراقی اقدام به پرتاب موشک به سمت پیکان می‌کند که با تیراندازی و مانور به موقع، موشک در نزدیکی ناوچه به آب اصابت می‌کند. با روشن شدن هوا یکنفر از اعضای تیم عملیات ویژه به بالای دکل مخابراتی سکو البکر می‌رود و پرچم جمهوری اسلامی ایران را به اهتزاز در می‌آورد. حدود ساعت 7 دو جنگنده عراقی وارد منطقه می‌شوند که یکی توسط موشک سهند ناو منهدم و دیگری منطقه را ترک می‌کند.

 

 

اخگر خاطرنشان کرد: با توجه به شروع تهاجم گسترده هوایی و دریایی دشمن برای بازپس گیری سکوهای البکر و انهدام ناو ایرانی، صحنه عملیات در شمال خلیج فارس تبدیل به صحنه حیرت انگیزی از رشادت‌های دریادلان نداجا و تیزپروازان نهاجا شد. در همین اثنا ناو موشک انداز عراقی اقدام به پرتاب موشکی به سوی پیکان می‌کند که به اشتباه به اسکله البکر اصابت می‌کند.

 

این فرمانده دریایی دوران دفاع مقدس گفت: حضور فعال تیزپروازان در تامین پوشش هوایی منطقه از یک سو و اقدامات شجاعانه خلبانان قهرمان در مصاف با جنگنده‌ها و شناورهای عراقی موجب شد هرگونه ابتکار عمل از دشمن گرفته شود. فرمانده قرارگاه با توجه به موفقیت‌های حاصله و ضرورت تامین نیازهای مهماتی یگان‌های را مامور به مراجعت به بندر کرد.

 

وی ادامه داد: در حوالی ظهر ناو پیکان اسکله را به سمت بوشهر ترک کرد در همین حین ناو موشک اندازی که در پناهگاه خود در اسکله نفتی الامیه پهلو گرفته بود، خارج شد و به حرکت درآمد و به سمت پیکان، موشکی پرتاب کرد که متاسفانه آن موشک به پیکان برخورد کرد. تعدادی از کارکنان تخلیه و بسیاری شهید و مفقودالاثر شدند. لحظاتی پس از حمله ناو موشک انداز توسط ناو دشمن، دلاورمردان نیروی هوایی به آن ناو حمله کرده و آنرا مورد اصابت قرار داده و به قعر آب فرستادند. و در روز بعد یعنی 8 آذر عملیات تجسس از باقیمانده‌های نیروی دریایی عراق صورت گرفت.

 

وی در پایان به بیان نتایج این عملیات پرداخت که عبارتند از انهدام بخش اعظم یگان‌های نیروی دریایی عراق که 13 فروند از ناوهای نیروی دریایی عراق و 11 فرونده جنگنده عراق توسط ناو پیکان و جنگنده‌های نیروی هوایی ارتش منهدم شدند، قطع کامل صادرات نفت از پایانه‌های البکر و الامیه تا پایان جنگ تحمیلی، استیلای کامل نیروی دریایی ایران بر خلیج فارس و دریای عمان تا پایان جنگ، اقتدار و سیادت نیروی دریایی ایران در منطقه، حفظ و تامین خطوط مواصلاتی و باز نگه داشتن تردد به بندر امام خمینی(ره).

 

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: